EN 14726 - Aluminium i stopy aluminium - Oznaczanie składu chemicznego aluminium i stopów aluminium metodą optycznej spektrometrii emisyjnej ze wzbudzeniem iskrowym
W normie EN 14726 opisano kryteria i procedurę przeprowadzania analizy aluminium i stopów aluminium metodą optycznej spektrometrii emisyjnej ze wzbudzeniem iskrowym (S-OES).
Zakres niniejszego dokumentu obejmuje:
- przygotowanie próbki;
- wytyczne dotyczące optycznego spektrometru emisyjnego (w tym samokonserwacji);
- identyfikowalność wyników analitycznych dla międzynarodowych jednostek podstawowych: masa (kg);
- ocena niepewności związanej z każdym wynikiem analitycznym.
Niniejszy dokument odnosi się równocześnie do spektrometrów emisyjnych ze wzbudzeniem iskrowym do analizy próbek stałych. Ma zastosowanie do oznaczania krzemu, żelaza, miedzi, manganu, magnezu, chromu, niklu, cynku, tytanu, boru, galu, wanadu, berylu, bizmutu, wapnia, kadmu, kobaltu, litu, sodu, fosforu, ołowiu, antymonu, cyny, strontu i cyrkonu w aluminium i stopach aluminium.
Pierwiastki inne niż wymienione powyżej mogą być analizowane pod warunkiem, że:
- dostępne są odpowiednie materiały odniesienia;
- przyrząd jest odpowiednio skalibrowany i wyposażony.
W przypadku oznaczania rtęci, dla celów zgodności zalecana jest metoda alternatywna z granicą kwantyfikacji <0,000 1%, ponieważ jej wykrywanie jest zagrożone przez intensywne zakłócenia żelaza przy 253,65 nm. Wynik badania uzyskany z optycznego spektrometru emisyjnego ze wzbudzeniem iskrowym zazwyczaj dotyczy ilości mniejszej niż jeden miligram na plamkę iskrową. Wynik może być użyty w odniesieniu do laboratoryjnej próbki do badań dla aluminium lub stopu aluminium lub do wyrobu odlewanego.
